مددکاری گروهی اجتماعی – مفاهیم، تعاریف و معنا

مددکاری گروهی اجتماعی – مفاهیم، تعاریف و معنا

مفاهیم

مددکاری گروهی اجتماعی روشی از مددکاری اجتماعی است که به افراد کمک می کند تا عملکرد اجتماعی خود را از طریق تجربیات هدفمند گروهی افزایش دهند و به طور مؤثرتری با مشکلات شخصی، گروهی یا اجتماعی خود کنار بیایند.

مددکاری گروهی اجتماعی فرآیندی است که از طریق آن زندگی گروهی تحت تأثیر مددکاری قرار می گیرد که آگاهانه فرآیند تعامل را به سمت تحقق اهدافی که در چارچوب مرجع دموکراتیک تصور می شوند هدایت می کند.

مفهوم مددکاری گروهی اجتماعی مبتنی بر این باور است که افراد می توانند از تعامل با دیگرانی که تجربیات و چالش های خود را به اشتراک می گذارند، بهره ببرند. از طریق مددکاری گروهی، افراد می توانند از یکدیگر بیاموزند، حمایت متقابل ارائه دهند و مهارت ها و مکانیسم های مقابله ای جدید را توسعه دهند.

انسان نمی تواند در انزوا زندگی کند. رشد، بقا و تجربه زندگی اجتماعی تنها با عضویت در هر گروهی، چه خانواده و چه جامعه امکان پذیر است.

جامعه و افراد در حین تبدیل شدن به گروه، انواع مختلفی از تداخل را ایجاد کرده و تجربه می کنند که منجر به ناسازگاری افراد با محیط اجتماعی می شود. از سوی دیگر، زمانی که افراد به سختی می توانند خود را با محیط اطرافشان تطبیق دهند یا از عملکرد اجتماعیِ بهتر در جامعه شکست می خورند، تقاضا برای مداخله مطرح می شود.

مداخله سازنده از طریق تعامل اجتماعی و روابط اجتماعی به افراد کمک می کند تا عملکرد اجتماعیِ بهتری داشته باشند و مداخله کافی در قالب مددکاری گروهی به کار گرفته می شود که به روش مددکاری اجتماعی معروف است و پتانسیل ایجاد و حفظ روابط سازنده را از طریق فعالیت ها و برنامه های گروهی دارد. Gisela Konopka (1963) بیان می کند که کار گروهی اجتماعی روشی از مددکاری اجتماعی است که به افراد کمک می کند تا عملکرد اجتماعی خود را از طریق یک تجربه گروهی هدفمند افزایش دهند.

با این حال، آلن، براون و دیگران نیز اشاره کرده اند که کار گروهی می تواند بر کنش و اثرپذیری و همچنین واکنش و پذیرش تأکید کند. از این رو، آنها استدلال می کنند که کار گروهی بستری را فراهم می کند که در آن افراد به یکدیگر کمک می کنند و روشی برای کمک به گروه ها و افراد نیز فراهم می کند.

به گفته لارنس شولمن (۱۹۷۹)، مددکاری گروهی به عنوان یک سیستم کمک متقابل به این معنی است که مددکار، آن را کمک به افراد برای کمک به یکدیگر می داند. برای درک واضح گروه، اجازه دهید تعاریف مختلف کار گروهی اجتماعی را بررسی کنیم.

تعاریف مددکاری گروهی

کویل (۱۹۳۷)

هدف مددکاری گروهی اجتماعی، رشد یک فرد از طریق تعامل شخصیت ها در یک موقعیت گروهی و ایجاد چنین موقعیت های گروهی است که توسط اقدامات گروهی یکپارچه و مشارکتی برای اهداف مشترک فراهم شده است.

همیلتون (۱۹۵۴)

مددکاری گروهی اجتماعی یک فرآیند روانی- اجتماعی است و به توسعه توانایی رهبری و همکاری بیشتر از ایجاد علاقه در گروه برای یک هدف اجتماعی اهمیت نمی دهد.

ویلسون و ریلند (۱۹۴۹)

ما مددکاری گروهی اجتماعی را فرآیند و روشی می بینیم که از طریق آن زندگی گروهی تحت تأثیر فعالیتهایی قرار می گیرد که آگاهانه فرآیند تعامل را به سمت تحقق اهدافی هدایت می کند که به نظر ما در چارچوب مرجع دموکراتیک تصور می شوند.

Trecker.H. (1963)

مددکاری گروهی اجتماعی روشی است که از طریق آن افراد در گروه‌ها در محیط‌های آژانس اجتماعی توسط مددکاری که تعامل آنها را در فعالیت‌های برنامه راهنمایی می‌کند کمک می‌کنند تا بتوانند خود را با دیگران مرتبط کنند و فرصت‌های رشد، توسعه فردی، گروهی و اجتماعی را مطابق با نیازها و ظرفیت‌های خود در پایان کار تجربه کنند.

Konokpa (1963)

مددکاری گروهی اجتماعی روشی از کار اجتماعی است که به افراد کمک می کند تا عملکرد اجتماعی خود را از طریق تجربه گروهیِ هدفمند افزایش دهند و به طور مؤثرتری با مشکلات اجتماعی گروهی شخصی خود کنار بیایند.

انجمن آمریکایی مددکاران گروه (۱۹۴۸)

مددکاری گروهی اجتماعی روشی است که به وسیله آن مددکار، انواع گروه ها را قادر می سازد به گونه ای عمل کنند که هم تعامل گروهی و هم فعالیت برنامه ای به رشد افراد و دستیابی به اهداف مورد نظر کمک کند.

معنی کلیدی از تعریف مددکاری گروهی

• مددکاری گروهی اجتماعی یک روش مددکاری اجتماعی است. (ردیاب، H.B.، ۱۹۵۵؛ ASGW، ۱۹۶۷)
• مددکاری گروهی فرآیند و روشی است که از طریق آن زندگی گروهی تحت تأثیر یک مددکار قرار می گیرد. (ویلسون و رایلند)
• مددکاری گروهی اجتماعی یک فرآیند روانی اجتماعی است. (همیلتون ۱۹۴۹)
• مددکاری گروهی اجتماعی فرآیند توسعه از طریق تعامل شخصیت ها در یک موقعیت گروهی است. (کویل ۱۹۳۷)
• مددکاری گروهی اجتماعی یک فرآیند آموزشی است که بر رشد اجتماعی و سازگاری اجتماعی افراد تأکید دارد. (خبرنامه ۱۹۳۵)

پردازش مختصر از تعاریف مددکاری گروهی

مددکاری گروهی اجتماعی یک روش مددکاری اجتماعی است. مددکار گروهی اجتماعی دارای دانش، مهارت، ابزار، درک و اصول خاصی است که از طریق آنها به اهداف مورد نظر گروه می رسد.

در این حوزه، مددکار دانش رفتار افراد، گروه ها و اجتماعات و مهارت های کار با آنها را پرورش می دهد و بر این اساس از روش مددکاری گروهی برای اهمیت اجتماعی بهتر استفاده می کند.

مددکار خود را با اصول روش کار گروهی، تشکیل گروه برنامه ریزی شده، روابط هدفمند و توسعه برنامه توانمند می کند.

G. Konopka به درستی می گوید که کار گروهی روشی از مددکاری اجتماعی است که به افراد کمک می کند تا به طور موثر در جامعه کنار بیایند و همچنین عملکرد اجتماعی بهتری در محیط اجتماعی داشته باشند.

علاوه بر توضیح فوق، مددکاری گروهی نیز به عنوان فرآیندی شناخته می شود که در آن اعضای گروه، بخشی از دستیابی به برخی اهداف معین می شوند (ویلسون).

رفتارهای فرآیند تعامل و زمینه‌های متنوع از ویژگی‌های اصلی است که اعضای گروه را به طور مداوم تحت تأثیر قرار می‌دهد.

رشد اجتماعیِ یک فرد به طور جمعی تحت تأثیر شیوه زندگی گروه ها است. از این رو، گریس کویل بر این عقیده است که کار گروهی فرآیند رشد اجتماعی و شخصیتی اعضای گروه است.

روش مددکاری اجتماعی توسط همیلتون (۱۹۴۹) یک فرآیند روانی اجتماعی نیز نامیده می شود، زیرا به شدت به افزایش کیفیت رهبری در بین اعضای گروه برای دستیابی به اهداف اجتماعی می پردازد.

این روش یک فرآیند آموزشی در نظر گرفته می شود که بر سازگاری اجتماعی و رشد اجتماعی افراد تأکید دارد (خبرنامه ۱۹۳۵).

بکارگیری مددکاری گروهی برای ارتقای رشد اجتماعی و فردی گروه ارزش قابل توجهی دارد.