یکی از عرصه‌هایی که در حوزه سیاست‌گذاری‌های کلان کشور به نسبت سایر حوزه‌ها از قبیل اقتصادی، عمرانی، علم پزشکی جدید، سیاسی و همچنین… دائما مورد غفلت قرار گرفته؛ «مسائل فرهنگی و اجتماعی» می باشد. آن در حالی می باشد که شرایط فرهنگی و اجتماعی کشور از زوایای متنوع و گوناگون و مختلف خوب نیست و همچنین به عبارت بهتر نگران‌کننده می باشد. تاملی بر آمار‌های متنوع و گوناگون و مختلف حوزه فرهنگی و اجتماعی از قبیل افزایش زنان سرپرست خانوار، آمار بالای پرونده‌های قضائی، آمار قابل‌توجه تعداد ورودی‌ها به زندان، افزایش طلاق وکاهش ازدواج دائم‌ (باوجود وجود حدود ۱۱میلیون اشخاص در سن ازدواج)، روند نگران‌کننده ابتلا به ویروس HIV ، افزایش گرایش به مصرف مواد اعتیاد آور و مخدر صنعتی و همچنین شیمیایی، رشد قابل‌توجه زنان مبتلا به مضر و همچنین بد‌مصرف موادمخدر، آسیب‌های فرهنگی و اجتماعی ناشی از فضای مجازی، کاهش شاخص‌های سرمایه فرهنگی و اجتماعی و همچنین مسئولیت فرهنگی و اجتماعی، آمار بالای تصادفات و همچنین پیامد‌های فرهنگی و اجتماعی ناشی از تصادفات رانندگی، کاهش اعتماد فرهنگی و اجتماعی‌ (افزایش چک‌های بلامحل خود گویای بخشی از آن موضوع می باشد)، تاثیر‌پذیری خانواده‌ها از افزایش جرایم و همچنین دعاوی خانوادگی از قبیل الزام به تمکین، عسروحرج، ترک انفاق، طلاق، کاهش زمان گفت‌وگو‌های خانوادگی، ضعف اخلاق فرهنگی و اجتماعی، افزایش خشونت‌های فرهنگی و اجتماعی و همچنین… خود گویای آن نقطه می باشد که امروز بیش از هر زمانی بایستی و حتما نگران شرایط فرهنگی و اجتماعی کشور باشیم. لذا انتظار می‌رود در آن مرحله از تاریخ کشور عزیزمان که از آن هم به عنوان «پسابرجام» یاد می‌می شود و همچنین در سال شمسی جدید، اشتباهی که در قبل انجام دادیم و همچنین غرق در مسائل اقتصادی شدیم‌ (در دوران سازندگی و همچنین حتی بعد از آن هم) و همچنین از مسائل فرهنگی و اجتماعی غفلت کردیم را تکرار نکنیم. شاید بتوان گفت بخشی از معظلات و مسائل و مشکلات امروز کشور ناشی از آن هم غفلت قبلی می باشد که در حق حوزه فرهنگی و اجتماعی انجام دادیم. باتوجه به شواهدی که وجود دارد آن نگرانی جهت من به عنوان کارشناس فرهنگی و اجتماعی هست که باز هم مسائل فرهنگی و اجتماعی قربانی بی‌توجهی یا کم‌توجهی خواهد شد. یکی از دلایل آن هم هم آن می باشد که در حوزه سیاست‌گذاری کلان فرهنگی و اجتماعی کشور، نخبگان وخبرگان فرهنگی و اجتماعی حضور نداشته و همچنین جایی هم جهت طرح مسائل خود ندارند. بایستی و حتما قبول کرد که با فکر کردن و اندیشیدن مهندسی، اقتصادی و همچنین علم پزشکی جدید و همچنین عمرانی نمی‌قدرت جهت حوزه فرهنگی و اجتماعی سیاست‌گذاری کرد. موضوعی که دراین مقطع همچون قبل نمایان می باشد و همچنین دیگرانی که دانش کافی جهت سیاست‌گذاری در حوزه فرهنگی و اجتماعی ندارند، سکاندار آن حوزه خواهند بود. سیاست‌گذاری و همچنین برنامه جذاب و جالب و خوب‌ریزی در حوزه فرهنگی و اجتماعی نیازمند دانش فرهنگی و اجتماعی و همچنین سیاست‌گذاری می باشد و همچنین در آن صورت می باشد که می‌قدرت ادعا کرد در پسابرجام مدیریت هوشمندی در حوزه فرهنگی و اجتماعی اعمال می‌می شود. موضوعی که با حضور حلقه‌هایی از اشخاص صرفا اقتصادی در چرخه سیاست‌گذاری‌های کلان کشور و همچنین شامل نگاه تک‌بعدی به توسعه و همچنین کم‌توجه به حوزه فرهنگی و اجتماعی تحقق آن هم دور از انتظار می باشد. فراموش نشود که غفلت گذشتگان از مسائل فرهنگی و اجتماعی، شرایط امروز ما را دامن زده می باشد و همچنین غفلت امروز ما هم‌ (که دیگر نمی‌قدرت نام آن هم را غفلت گذاشت) شرایط بداجتماعی را در دوره نه چندان دور رقم خواهد زد که دیگر قابل گذشت نخواهد بود چراکه آن غفلت، امنیت فرهنگی و اجتماعی ما را نشانه خواهد گرفت. موضوعی که فقدان یا کاهش آن هم هزینه‌های جبران‌ناپذیری را بر کشور تحمیل می کند. با آن امید که سیاست‌گذاران کلان کشور در آن مقطع زمانی از اشتباهات قبلی درس بگیرند و همچنین در پسابرجام، اموراجتماعی را از حاشیه به متن سیاست‌گذاری‌های کشور بیاورند. در آن صورت می باشد که می‌توانیم شاهد جامعه‌ای با نشاط، پویا، شامل سرمایه فرهنگی و اجتماعی بالا و همچنین برخوردار از سلامت فرهنگی و اجتماعی و همچنین امنیت فرهنگی و اجتماعی بالا باشیم.

سید حسن موسوی چلک

رییس انجمن مددکاران فرهنگی و اجتماعی ایران

منبع: روزنامه آرمان